Cira , mijn eerste Biewerke.

Ik weet nog dat er een telefoontje kwam , er was een annulatie van een Biewer pup en of ik nog interesse had. Ik heb toen direct ja gezegd. Je was een uitdaging toen je klein was. Je plaste veel binnen en als ik je in de bench zette omdat ik weg moest naar de winkel dan had je al je papier in de bench in duizenden stukjes gebeten omdat je niet in de bench wou.

Ciertje mijn miertje ..zoals ik je altijd noemde.

Je was altijd opgewonden als je wist dat er iemand ging komen dan begon je snel heen en weer te lopen en begon je wild op een kauwbeen te bijten. Jij en Lilla waren de twee druktemakers in huis , samen als pups opgegroeid.

Bij sommige mensen durfde je wel een neepje in hun been geven.

Gekamd worden dat had je niet graag , dus heb ik je haartjes kort gehouden. Eens ze wat te lang waren was je altijd blij als ik ze terug kort maakte. Hoe minder lang je op de tafel moest staan hoe beter.

Je oogjes werden altijd gewassen door je dochter Mango.

Als je een plasje moest doen ging je aan de deur staan grommen zodat ik wist dat ik de deur voor je moest open doen.

Ik had pas je haartjes kort gezet zodat je fris de zomer te gemoed kon gaan en toen werd je plots ziek , kreeg je een zware diarree , een erge darmontsteking. We waren er snel bij en je kreeg de allerbeste zorgen toch ging je op 1 week elke dag meer en meer achteruit.

Je lag bij de dierenarts aan een infuus en wij kwamen je bezoeken zodat je wist dat wij er nog voor je waren.

Ik zag je vechten en proberen maar je lichaampje werd zieker.

We hebben je laten inslapen om je nog meer pijn te besparen.

Ik hoop dat je gevoeld hebt dat ik daar bij jou was op het einde samen met je dochter Mango die ook bij jou was.

Dat je nu samen bent met Zyfke en Lilla.

Ik ben dankbaar voor jouw aanwezigheid in mijn leven maar het was te kort. Te snel ,te plots , te onverwacht…..

Christine xxx

Onze mooie lieve Zyfke heeft ons na bijna 14 jaar bij ons te zijn geweest verlaten omdat haar hartje op was. Het is heel snel gegaan totaal onverwacht want ze was nog speels en at haar bordje altijd leeg en nam flink haar medicatie in.

Ze was samen met Sofieke de oudste en heeft al onze andere hondjes en pupjes zien opgroeien , alle hondjes hadden haar graag. Zelfs op haar oude dag speelde ze nog regelmatig met Viljo , werd haar snuitje gewassen door Calimero en Oscario.

Omdat ze zo lief en zacht van karakter was heb ik een pupje van haar bijgehouden , onze Tipi.

Zyfke en Tipi hebben 12 jaar bij elkaar kunnen zijn , ze zorgde altijd goed voor haar pupjes allemaal met toffe verschillende kleurtjes.

En nu ze zelf al een tijd was gesteriliseerd zat ze altijd naast mij , mee te kijken als er pupjes gingen geboren worden. Ze zag graag kleine pupjes , ze wou ze altijd besnuffelen en likjes geven.

Ze was graag overal bij , was ik aan het dweilen in de living zat ze daar , ging ik dan verder in de keuken dweilen dan ging ze daar zitten tot ik klaar was. Ze was ondertussen wel al doof dus hadden we gebarentaal.

Het eerste stukje van de tomaat was altijd voor haar , ze wist dat dus als ze zag dat ik een tomaat ging snijden stond ze direct klaar. 

3 weken geleden had ik haar nog gewassen , na het afdrogen was ze zo blij dat ze heel het huis rondvloog en rollen als een jonge puppy. 

Als het etenstijd was het altijd eerst Zyfke die haar eten kreeg en als tweede Mango , de twee met de grootste eetlust , de twee die altijd honger hebben , de twee die mij altijd achtervolgen als het uur van het eten er aan komt.

Nu staat alleen Mango nog te springen voor haar eten , moet ik een andere liefhebber vinden voor dat eerste stukje van de tomaat...

Zyfke je was fantastisch en ik mis je.

Ik wou dat ik nog meer tijd had gehad om bij jou te zijn en om je te knuffelen ......

Bedankt Zyfke om toch 14 jaar in ons leven te zijn geweest , je zal nooit vergeten worden.

Ook al had je een mooie leeftijd , het blijft toch altijd een ellendig en leeg gevoel nu je niet meer bij ons bent.

xxx ( Christine )

Afscheid van ons Zyfke zo honds (trouw)

Men zegt wel eens "het was maar een hondje" Is het daarom minder erg ?

Men zegt wel eens "het had een mooie leeftijd" Moet dit het afscheid nemen verzachten ? ...

En dan zegt men ook "het had een mooi leven" Wij hebben dit samen 14 jaar gedeeld onder hetzelfde dak.

Zyfke, mama pando van de roedel. Je was één van ons ! 3 dagen geleden speelde je nog met Oscario. Je liet je aflikken onmetelijk verdraagzaam.

Je was de rustbrenger in de groep. Ruzie maakte je nooit en boontjes eten daar liet je er geen gras over groeien.

Zoveel keer bracht je rust in ons leven. Je was er altijd , stil maar aanwezig.

Jouw kust in het relaxen. Ik zal je erg missen.

Ik dank je voor al de dagen die we samen hebben gedeeld Zyfke. 14 jaar in een leven is niet niks.

Maar nu je er niet meer bent zul je toch altijd bij ons blijven.

Erik

Mijn mooie lieve Lilla is zeer plots en onverwacht overleden. Ze was de enige die zo heel graag met haar balletje speelde en altijd kwam vragen om het weg te gooien. Dan kwam ze haar balletje voor mij leggen , ging een beetje achteruit en keek naar mij om te zeggen alléé vooruit gooi dat weg. Ze startte ook zelf spelletjes in de groep dan nam ze haar slap pluchen beestje en begon ze daar wild mee te schudden zodat de anderen dan afkwamen om daar aan te trekken dan hingen ze met vier aan om te trekken. 

Ze kon met alle honden in de groep overweg en maakte nooit ruzie. Als ik in de zetel zat dan zat Lilla altijd naast mij. Ze blafte altijd veel als er bezoek was want voor haar was dat praten. Ze kon in de tuin staan blaffen met haar staart recht als een vlaggenstok. Ze was de enigste van mijn hondjes die kon lachen. Dan keek ze naar mij en trok haar lipje omhoog.

Onze Cira is mijn eerste Biewer , Lilla kwam een paar maanden daarna erbij. Dus die twee zijn al lang samen , elke morgen zat Lilla achter Cira aan. In de zomer lag ze graag languit op de warme stenen van het terras in de zon.

In haar korte leven heeft zij mij altijd veel liefde en vriendelijkheid gegeven. Ze was altijd vriendelijk tegen iedereen ook al zag je haar voor de eerste keer.

Soms nam ik je kopje tussen mijn handen en met je oortjes plat en je mooie oogjes zei ik dan altijd dat je mijn zeehondje was.

Ik zal je heel erg missen...……….je likjes , je blaffen en je lachjes met je lipje en als ik in de zetel ging zitten was je de eerste om bij mij te komen zitten , altijd zat je daar waar ik ook zat...…….en nu ben je er plots niet meer......maar voor altijd bij mij in mijn gedachten.

Mijn mooie lieve, aanhankelijke , vrolijke Lilla………. xxx (Christine)

Bij alles normaal besef je vaak niet het belang , de zin , de betekenis. Nu al mis ik je geblaf , je balletjes terugbrengen , het gewoon dichtbij op schoot zitten , je likjes.

Lilla je was een prachtig hondje. Ik ga je heel hard missen. (Erik )